‘De man die twee keer doodging’ van Richard Osman

Kent u ze nog, de leden van de Moordclub (op donderdag)? Die wonen in een soort van luxe knarrenhof? Oud-agent Elizabeth, Ibrahim de psychiater, Ron de vakbondsman en Joyce? Ja, nou ja Joyce, wat valt er te zeggen over Joyce. De bemiddelaar, die een beetje onnozel oogt en lukraak opmerkingen rondstrooit. Zij dus. Ze komen elke donderdag bij elkaar en meestal brengt Elizabeth een cold case mee, waar ze hun hersenen over kunnen laten kraken. Maar dit keer is het iets heel anders. 

Diamanten
Elizabeth heeft een brief gekregen van haar ex-man Douglas. Hij werkt bij de inlichtingendienst MI5 en heeft zich in de nesten gewerkt. Al surveillerend bij een bekende ritselaar in de onderwereld zijn er voor 20 miljoen pond aan diamanten verdwenen en de ritselaar verdenkt Douglas ervan dat gedaan te hebben. Douglas is daarom op zoek naar een safe house waar hij kan onderduiken. En de knarrenhof lijkt hem een uitstekende locatie. Elizabeth overlegt eerst met de Moordclub, zij zijn het erover eens, Douglas kan komen. Samen met zijn bewaakster Poppy betrekt hij een leegstaand appartement. 

Safe house
Al de volgende dag blijkt dat zijn vrees niet voor niets is. Een handlanger van de ritselaar komt om Douglas om te leggen. Maar Poppy is de man te snel af en schiet hem dood. Nu moet Douglas verkassen naar een echt safe-house van MI5. Als Elizabeth na een dag of twee poolshoogte gaat nemen treft ze hem en Poppy dood aan. Onherkenbaar door het hoofd geschoten, de twijfel slaat toe. Zijn dit wel Douglas en Poppy? Hebben ze het mogelijk geënsceneerd om er met de diamanten vandoor te gaan? Geen cold case dus voor de Moordclub deze keer maar de harde werkelijkheid van de maffia en de rest van de onderwereld. 

Straatboef
En dan is er nog het voorvalletje met Ibrahim. Door een straatboefje beroofd van zijn telefoon en daarna, weerloos op de grond liggend, geschopt door de domme mafkees. Want geloof maar dat de wraak die de Moordclub voor hem in gedachten heeft zoet is. Politieagenten Donna en Chris, ja die twee zijn er nog steeds, werken er graag aan mee! 

‘De man die twee keer doodging’ is even kolderiek als ingenieus. Als alle lijntjes bij elkaar komen heb je een heerlijk boek uitgelezen, smakelijk gelachen, en bedacht dat de plot ijzersterk is.