Volgende week is het Valentijnsdag, de dag dat geliefden elkaar kaarten sturen om te laten weten hoeveel ze van elkaar houden. In ‘De laatste liefdesbrief’ zijn echter een groot aantal brieven opgenomen waarin een relatie beëindigd wordt. Authentieke brieven die door de schrijfster Jojo Moyes verzameld zijn en als motto van een hoofdstuk dienst doen. Toch is deze roman allesbehalve treurig, wel heel bijzonder.
In 1960 wordt Jennifer Stirling wakker in een ziekenhuisbed. Ze kan zich niets herinneren, het tragische auto-ongeluk waar ze bij betrokken was, haar echtgenoot en haar eigen identiteit, het roept geen enkele herinnering op. Ze wordt een vreemdeling in haar eigen leven totdat ze een gepassioneerde brief vindt, ondertekend door “B” die haar vraagt haar man te verlaten en met hem verder te gaan.
In 2003 ontdekt journaliste Ellie in een stoffige legger in het archief van de krant waar ze voor werkt diezelfde raadselachtige brief. Ze raakt gefascineerd door het verhaal erachter en hoopt daarmee haar tanende carrière een boost te geven. Bovendien zit ze zelf in een uitzichtloze relatie met een getrouwde man. Ze weet eigenlijk wel dat deze geen stand zal houden, toch kost het haar moeite zich er uit los te maken.
De twee verhaallijnen die met elkaar verweven raken leveren een dijk van een liefdesroman, een boek dat pleit om weer eens een ouderwetse liefdesbrief te schrijven in plaats van een mail of een sms. Een prachtig gegeven in deze week van de liefde.
Jojo Moyes werkt bij de Engelse krant The Independent. Eerder verwierf ze bekendheid met haar romans ‘Verboden vruchten’ en ‘Walvisbaai’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten