In een kleine plaats onder de rook van Den Haag groeien in het begin van de vorige eeuw in een groot gezin de zusjes Mia en Bets op. In tegenstelling tot hun broers en zussen hebben zij geen goede gezondheid, Mia is zwaar astmatisch en Bets slechtziend. Dat schept een band. Door haar slechtziendheid kan Bets slecht meekomen op school maar haar vier jaar oudere zus Mia, een kind dat van lezen houdt, sleept haar erdoor.
Na haar schooltijd krijgt Bets een baantje als hulp in de huishouding op een boerderij. Ook al zien ze elkaar weinig, de band tussen de twee blijft. Hun wens om te trouwen en moeder te worden hebben ze opzij geschoven, dat is voor hun niet weggelegd, denken ze. Maar de omstandigheden wijzigen zich als de oorlog uitbreekt, er komt een man in het leven van Mia. Ze trouwt met hem en ze krijgen samen een kind. Door haar verslechterende gezondheid kan Mia niet zelf voor haar kind zorgen, Bets trekt bij het jonge gezin in. En dat blijft niet zonder gevolgen.
Dominique en Marit Uittenhaaghe hebben in deze roman het verhaal van hun eigen jeugd beschreven. Als kinderen waren ze zich niet bewust van de bijzondere samenstelling van hun gezin, in 1963 vertelden hun ouders hoe de vork in de steel zat. Nu, bijna vijftig jaar later, hebben ze het verhaal op papier gezet daarbij geholpen door hun inmiddels 99-jarige moeder. Het ontroerende verhaal wordt met veel liefde en begrip verteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten