‘Weg van het water’ van Linda Westendorp

De verwoestende tsunami in 2004 in Zuid-Oost Azië. We denken er nog wel eens aan, vooral rond de Kerstdagen wordt het gememoreerd, maar het zal niet elke dag onze aandacht hebben. Zo heel anders is het voor Linda Westendorp. In december 2004 werkt ze voor Thomas Cook (TC) in Phuket, Thailand. Er is een heel nieuw team van de reisorganisator op het eiland, nog geen zeven weken zijn ze bij elkaar. Toch voelt het goed voor de twee vrouwen, Linda en Derya en de vier mannen Henry, Ray, Tomas en Dave. Twintigers en dertigers, jonge mensen met een prachtige baan. 

Paniek
Samen vieren ze Kerstavond op het strand, de volgende dag is een gewone werkdag en Tweede Kerstdag ook. Linda is net op kantoor geweest als ze dringende sms’jes krijgt. Er komt een enorme golf aan, probeer hogerop te komen. Ze slaat met de auto blindelings rechtsaf, de heuvels in, net als honderden anderen. Met zo’n tweehonderd man komen ze in een grote tuin terecht. Er zijn gewonden, er zijn vermisten, er komen steeds meer mensen bij. Mensen zijn in paniek. En omdat Linda in uniform is en daarenboven reisleider, wordt ze de vraagbaak op de locatie waar ze zit. 

Gewond
Uren later durft ze weer naar de kust te gaan. De golven zijn weg, de verwoesting is niet te bevatten. Ze blijft aan het werk, alle hotels waar gasten van Thomas Cook zitten moeten worden nagelopen. Omdat telefoonverkeer niet mogelijk is, betekent dat overal met de auto naar toe. Samen met de andere vier collega’s, ze hebben het allemaal overleefd, krijgen ze Dave die gewond geraakt is op een vlucht naar Europa. Na een paar dagen komt er een noodploeg van TC. Dat geeft een beetje adem. Begin januari gaat Linda helemaal kapot terug naar Nederland. 

Vertwijfeling
In 2017 leest Linda de aantekeningen die ze tijdens en kort erna gemaakt heeft weer eens door. Haar leven ziet er nu heel anders uit, toch blijft het knagen. Ze besluit het daarom van zich af te schrijven. Het resultaat is een waar gebeurd verhaal waarin je als lezer met haar mee leeft. De angst, de vertwijfeling, het stugge doorwerken, het niet opgeven, het ontroert en bezorgt je soms kippenvel. Kortom een boek dat je slecht weg kunt leggen, een echte page-turner.