Muisje
Het duurt niet lang voor Marco Polo haar opmerkt. Want ook bij hem kan ze haar mond niet houden, er liggen altijd vragen op het puntje van haar tong. Topina noemt hij haar, muisje. Ze proeft die naam, het past bij haar, onzichtbaar als een muisje gaat ze door de gangen van de gevangenis. Dankzij haar komt Marco Polo in contact met Rustichello da Pisa, een medegevangene die de hele dag schrijft. Een cel vol met perkamenten vellen heeft, een pot met ganzenveren en zijn eigen inkt maakt. Alleen met die materialen is hij rustig, kan hij zijn verhalen opschrijven. Het lukt Topina de sleutels van beider cellen na te laten maken en ’s avonds als het rustig is, brengt ze Rustichello naar Messer Marco toe. Zelf zit ze dan in een hoekje met open mond te luisteren naar de reizen die Marco Polo heeft gemaakt. Over water en door woestijnen helemaal naar Cambalu en Shangdu in wat nu China is. Op zoek naar de heerser van het grootste rijk in het verre oosten, de kleinzoon van Djenghis Khan.
Fantastisch taalgebruik
Lida Dijkstra heeft een prachtige manier gevonden de avonturen van Marco
Polo weer te geven. Spannend, met uitleg in aparte kolommen. Haar taalgebruik
is fantastisch. Wie een woord als beviezevoetstapt kan verzinnen, wie een oorlog
kan omschrijven zoals zij dat doet, heeft mijn hart gestolen. De mooie
illustraties van Djenné Fila, de verklarende woordenlijst en de kaart van de
reis maken dit een (jeugd)roman voor iedereen die van geschiedenis, van
avonturen en van spannende verhalen houdt. En ook heel geschikt voor de literatuurlijst
op een middelbare school.
