‘Hafni zegt’ van Helle Helle

Hafni gaat scheiden.  Ze kijkt terug op de start van haar huwelijk, alles zou ze nu anders doen. Ze zou sowieso geen volmondig ja geven op zijn aanzoek, meer een ‘ja maar’. De eerste woning, daar zou ze niet weer zoveel op inzetten. Tja, echt met elkaar praten, dat heeft ze jaren geleden al opgegeven. En nu is ze op ‘smørrebrødreis’. Van Frederiksund via Roskilde naar het eiland Als en als laatste naar de grote Zuid-Jutse koffietafel in Gråsten waar ze drie keer zeven soorten gebak en banket serveren. Al zolang ze een auto heeft, heeft ze hiervan gedroomd. 

Vindingrijk

Een week heeft ze ervoor gepland. Dat loopt echter vreselijk uit de hand. Overal waar ze overnacht is wel iets dat haar langer op die plek houdt.  Een man, lekker eten, de prachtige omgeving. Of het zit haar gewoon niet mee, haar reistas wordt gestolen, er zijn te veel mensen waar ze zich aan ergert, de auto gaat kapot. Toch blijft ze aan haar reisplan vasthouden. Vindingrijk als ze is, vist ze na het verlies van haar reistas, kleren uit een zak die bij een kledingcontainer staat. Zo staat ze daar nu in een satijnen jack en een suède broek. Overal waar ze een steiger aan open water vindt, neemt ze een duik. Heerlijk in het ijskoude water, dan voel je dat je leeft! 

Regeltjes

Waar ze echt veel last van heeft is het stemmetje in haar hoofd die van alles voorschrijft. Regeltjes, regeltjes, regeltjes, te veel om op te noemen. “Glazen niet op de kop in de kast. Geen zuur bij chloorbleek. Stof van bladeren met melk afnemen. Deur niet openen met handcrème aan je handen.” De hele dag gaat het zo door in haar hoofd. Ook de schaamte en ergernis over dingen die fout gingen, raakt ze niet kwijt. Waarom vergeet ze de mooie gebeurtenissen? 

Inkijkje

Hafni vertelt en vertelt, de schrijver luister en noteert. Vaak in korte zinnen, heel erg to the point, ontrolt zich Hafni’s leven voor de lezer. Een inkijkje in de ziel van een beschadigd iemand die praat en praat en praat. Die grote en kleine avonturen beleeft op haar ‘smørrebrødreis’ en alles vanuit hetzelfde perspectief bekijkt, namelijk dat van haarzelf. Hafni zegt veel en als lezer verwonder je je over de zeggingskracht van haar woorden.