‘Een vrouw in de poolnacht’ van Christiane Ritter

Het is 1934 als Christiane Ritter naar haar man op Spitsbergen reist. Hij is daar al drie jaar als onderzoeker aan het werk. Daarnaast is hij pooljager, vangt vossen voor hun vacht en zeehonden en beren om op te eten. Het is dan ook een grote schok als Christiane, na een redelijk luxe zeereis ernaartoe, voet zet op het onherbergzame eiland. Niet alleen haar man verwelkomt haar, ook is er de jonge Noor Karl, die haar man bij zijn werk terzijde staat. 

Romantisch idee

Het landschap is troosteloos. Geen bomen, geen struiken alleen stenen, stenen en nog eens stenen. Grauw en grijs, zover het oog reikt. De hut waarin ze verblijven is een vierkante doos bedekt met dak vilt. Binnen is een kachel, water moet nog ergens gevonden worden, haar man en Karl zijn hier ook nog niet eerder geweest. Haar man steekt de kachel aan, het is een en al rook en roet, Christiane vindt het verschrikkelijk, voor hem lijkt het allemaal gewoon. Waar is ze aan begonnen. Hoe heeft ze haar rustige leven in Wenen zo achter zich kunnen laten, met alleen een romantisch idee hoe een poolnacht eruit kan zien. En dit is nog maar het begin. 

Geen zonlicht

Toch went ze aan het barre leven, ze krijgt een dagritme, poetst veel (en dat is ook nodig in de rokerige hut), loopt elke dag haar rondje rond de hut, hoe koud het ook is. De mannen gaan op vossenjacht, de witte vacht van de poolvos is zeer gewild in Europa, Dagen, soms zelfs weken is ze alleen. Het stormt, de poolnacht zet in november in, heel lang zal er geen zonlicht zijn, de hut raakt ingesneeuwd, het is vaak eenzaam. Alleen de sterke wil om te overleven helpt haar door de moeilijkste dagen. 

Zomer

Christiane Ritter (1897-2000) was de eerste vrouw die een heel jaar op Spitsbergen doorbracht. Ze beschrijft haar verblijf op Spitsbergen op positieve en optimistische wijze, ze wil zich niet door de omstandigheden laten kisten. Uiteindelijk laat ze de kans in het voorjaar van 1935 te vertrekken voorbijgaan, pas in de herfst keert ze tevreden terug naar Wenen. Blij dat ze de zomer ook heeft meegemaakt. De zwart-wit tekeningetjes in het boek zijn van Ritter zelf, ook zijn er een paar foto’s van Ritter en haar man.  

‘In een oogwenk’ van Jo Callaghan

Commissaris van politie Kat Frank is na een verdrietige periode in haar privéleven voor het eerst weer aan het werk. Haar man John is een half jaar geleden, na een fatale misdiagnose, overleden aan longkanker. Samen met hun zoon Cam probeert Kat de draad weer op te pakken. Als ze bij haar meerdere McLeish komt, is ze benieuwd welke taak haar te wachten staat. Ze zullen haar vast niet in het diepe gooien, maar in bureauwerk heeft ze ook niet zoveel zin. 

Lock

McLeish is een eeuwige brombeer en mopperpot, toch kan Kat goed met hem opschieten. Ze heeft enorm veel van hem geleerd. De taak die hij nu voor haar in gedachten heeft, spreekt haar echter helemaal niet aan.  Er is een nieuwe minister van justitie die heilig gelooft in AI. Ze heeft bij een instituut op dat gebied een AIDE laten ontwikkelen die nu klaar is voor een pilot. Die zal bestaan uit het opnieuw doornemen van de vermissingszaken van de laatste tien jaar.  Lock, zo heet de AIDE, zal onder leiding van Kat en met de hulp van de piepjonge professor die voor zijn ontwikkeling verantwoordelijk is, de zaken doorspitten om te zien welke zaak prioriteit moet krijgen. 

Botsende karakters

Kat moet er niets van hebben. Lock is een machine, geen mens, en kan nooit een zaak beoordelen zoals een goede ervaren rechercheur dat doet. Maar McLeish is onverbiddelijk, ze gaat dit doen of langer thuis zitten. Haar team wordt uitgebreid met de ambitieuze jonge inspecteur Hasan, die wanhopig indruk probeert te maken op de knappe professor, en de nog jongere brigadier Browne. Een team van lik-me-vestje: een AIDE, een eigengereide prof, een tegensprekende inspecteur en een voortdurend misselijke brigadier. Hoe kan McLeish denken dat Kat deze mix van botsende karakters op één lijn krijgt? 

Vlotte pen

Jo Callaghan is senior strateeg en doet onderzoek op het gebied van de invloed van AI op de bevolking. Ze werkt dus veelvuldig met AI en kent de weerstand hiertegen. Dat alles heeft ze verwerkt in deze kostelijke detective. Geweldige dialogen, eigengereide en goed uitgewerkte karakters, humor en een vlotte pen maken dit boek al heerlijk om te lezen. Maar de rol van Lock, de AIDE , tilt dit debuut ver boven de gemiddelde detective uit. Lees dit boek, ook als je niet van detectives houdt.

‘De kraanvogels vliegen naar het zuiden’ van Lisa Ridzén

Bo Andersson is negenentachtig en woont nog op zichzelf op het Zweedse platteland. Altijd een sterke kerel geweest, werkte op een houtzagerij, was dol op zijn vrouw Fredrika en genoot van het opgroeien van hun zoon Hans.  Was hecht met zijn vriend Ture met wie hij graag optrok. Ze kenden elkaar zo goed, maar nu zijn beiden oud. Ze bellen elke week nog een keer met elkaar. Spreken dan over hun thuishulp, beiden zijn niet langer sterk en gezond, het leven heeft hen gesloopt. 

Sixten de hond

Fredrika is dement, verblijft in een verpleeghuis. Herkent hem niet meer, ook hun zoon Hans is een onbekende voor haar. Bo wil eigenlijk niet meer mee om haar te bezoeken. Kan het niet aanzien hoe ze geworden is door deze akelige ziekte. Nee, hij blijft liever thuis, samen met zijn hond Sixten. Zijn trouwe viervoeter, die zo graag bij hem op de harde keukenbank ligt. Sixten is hem alles. Hij is aanhankelijk, kruipt dicht tegen Bo aan. Hij is een grote troost, Sixten maakt het leven, dat hem zo ongenadig in de tang heeft, draaglijk. Dagelijks komt er vier keer een thuishulp langs. De meesten zijn okay, met Ingrid kan Bo het echt goed vinden, ze begrijpt hem en houdt net als hij van Sixten. 

Stram

Iedereen begint zich wel steeds meer zorgen om Bo en de hond te maken. Want Sixten moet naar buiten, moet uitgelaten worden. Met zijn stramme benen klimt Bo dan van de bank. Probeert zich op de been te houden, als de hond te ver weggaat, kan hij hem niet bijhouden. Soms struikelt hij, gaat het nog net goed. Zoon Hans dringt er steeds meer op aan dat de hond weg moet. Bo verzet zich, met alle kracht die hij nog in zich heeft. Want zonder Sixten kan hij niet! 

Flarden

Ridzén neemt de lezer mee in de gedachtewereld van Bo. Terug naar zijn jeugd, zijn wrede vader, zijn liefde voor Fredrika, zijn werkzame leven. Zijn leven van toen, waar telkens weer flarden van het heden in door sijpelen. Daarnaast lezen we de korte en droge aantekeningen van de thuishulpen. Met elkaar geeft dat een ontroerend beeld van een echt geleefd leven. Prachtig verwoord, een ongelooflijke mooie debuutroman. Die je soms even weg moet leggen omdat het bijna te veel wordt, te dichtbij komt.

‘Jouw tijd komt nog’ van Carl-Johan Vallgren

De recherche in Falkenberg, een dorp niet ver van Göteborg in Zweden, is maar heel klein. Björling is hoofd, Håkansson is de nieuweling, meer zijn er niet. Is ook niet nodig, in twintig jaar tijd zijn er vier moorden gepleegd, de rest is kruimelwerk. Maar nu is het alle hens aan dek, in een greppel, ver van de bewoonde wereld is het naakte en uitgemergelde lichaam van een jonge vrouw gevonden. Versterking uit de hoofdstad komt er in de persoon van de jonge rechercheur Johanna. Ooit woonde ze in Falkenberg, ze is het op haar achttiende, na een zeer ingrijpende gebeurtenis ontvlucht. 

Malin

Het recherchewerk vordert maar langzaam. Er zijn vrijwel geen aanknopingspunten, duidelijk is wel dat het slachtoffer lange tijd ergens vastgehouden is. Voor Björling is het eigenlijk allemaal te veel. Een jaar geleden is zijn vrouw Maria overleden, hij mist haar elke dag nog, ziet haar vaak naast zich, praat met haar. Zijn hoofd is meer bij haar dan bij de zaak. Als dan ook zijn dochter Malin na een stiekem weekendje weg met haar vriendje niet meer op komt dagen, slaat de radeloosheid toe. De hele streek langs de kust met zijn ontelbaar vele eilandjes wordt uitgekamd. Het vriendje wordt dood aangetroffen, maar waar is Malin? Hoe kunnen ze haar vinden? Waar moeten ze zoeken? Elke rationaliteit verdwijnt uit het brein van Björling, het duurt dan ook niet lang voordat hij van de zaak gehaald wordt. 

Psychologisch

Vallgren weet met zijn literaire vertelstijl de aandacht van de lezer het hele boek door vast te houden. De achtergrond van zowel Björling als van Johanna, die ook een zeer beladen verleden heeft, komen uitgebreid aan bod. Met die verhaallijnen stijgt het boek ver uit boven de gemiddelde detective, het psychologische aspect heeft een groot aandeel. Vallgren is in Zweden een bekende auteur met veel boeken op zijn naam. Daarvan zijn er slechts een gering aantal in het Nederlands vertaald. ‘Jouw tijd komt nog’ stamt uit 2024 en heeft de prijs voor het beste Zweedse misdaadboek in dat jaar gehaald. Dat zegt veel over de kwaliteit van dit boek, Zweden is beroemd om zijn misdaadboeken, het zijn er veel en altijd van hoog niveau. Een betere aanbeveling is er bijna niet!

‘De wind over het land’ van Franco Faggiani

Gregorio Bajocchi del Drago krijgt een zeer aanlokkelijk voorstel van een grote groep investeerders: hij kan zijn meer dan duizend hectare grote landgoed in Noord-Italië voor een duizelingwekkend bedrag aan hen verkopen. Als begin vijftiger en zonder opvolger lijkt hem dat de beste keuze. Maar verstandig als hij is, neemt hij een ruime bedenktijd. Want Conventina, het landgoed dat al drie eeuwen in zijn familie is, zomaar opgeven is geen peulenschil.   

Stroomversnelling

Als puber verliest hij zijn moeder bij een verkeersongeluk en een paar jaar later overlijdt ook zijn vader. Terwijl Gregorio studeert wordt het landgoed door de vaste krachten overeind gehouden. Het is uiteindelijk zijn jeugdvriend Massimo die de leiding twintig jaar later op zich neemt. Gregorio werkt ondertussen in de financiële wereld, trouwt, krijgt een zoon, maar het huwelijk strandt al snel. Alles komt in een stroomversnelling als Cora, ook een dochter van de vertrouwde grond, na bijna dertig jaar, samen met een dochter, boven water komt. Toen ze nog jong waren, kon ze Gregorio en zijn vriend Massino niet uitstaan.  Op zoek naar avontuur verdween ze op een dag, haar ouders hoorden bij schaarse gelegenheden van haar, ze wordt nu met open armen ontvangen. 

Simpel

Gregorio staat er na al deze gebeurtenissen heel anders in. Steeds meer ziet hij de waarde van het landgoed. Niet in Euro-tekens, maar in de waarde die het voor de bewoners heeft. Het vruchtbare land dat de heerlijkste wijnen oplevert, waar Massimo zijn theorieën over zaad- en gewasontwikkeling kan testen, het fantastische landschap op de hellingen van de bergen. Waar elk seizoen zijn eigen charme heeft, zelfs de grijze dagen in de winter. De keuze voor verkopen wordt steeds moeilijker, toch vindt Gregorio dat hij door moet zetten. Want er is niemand die hem op kan volgen, zo simpel is het nu eenmaal. 

Ode

Faggiani schrijft vol warmte over Conventina en haar bewoners. Het is een ode aan het Italiaanse platteland, in feite is het landgoed de hoofdpersoon in dit feel-good boek. Ook de karakters komen goed uit de verf. Er zit zoveel positiviteit in deze roman, je gaat je er, als lezer, al snel gelukkiger van voelen. Een heerlijk boek, zeker voor wie Italië goed kent of er binnenkort op vakantie gaat.
Faggiani heeft inmiddels een zestal titels op zijn naam, 'Soms zou ik de wind willen zijn' werd eerder in Boek van de Week besproken. 

‘Het laatste jaar’ van Matt Goodfellow

Voor de kinderen van groep 8 was het afgelopen schooljaar het laatste jaar. Een jaar waar ze naar uitgekeken hebben, want ze gaan straks van school af. Maar ook een zwaar jaar, de laatste stap voor de middelbare school, huiswerk en soms bijles, ze gaan knallen en doen er nog een schepje bovenop. Tenminste, zo kijkt Nate ertegenaan als hij van groep 7 naar groep 8 gaat. Hij hoopt dat hij niet bij die strenge juf in de klas komt. En dat zijn grote vriend PS in dezelfde klas komt. 

Bingo en wijn

Het eerste lukt, Nate komt bij Meneer Joshua, PS in de andere klas. Meneer Joshua is meteen heel positief over hem. In tegenstelling tot de andere leerkrachten. Want Nate heeft ‘Een Beest’ in zijn lijf. Hij kan zo ontzettend kwaad worden, gewoon imploderen en extreem uithalen. Nate heeft het sowieso niet zo makkelijk. Zijn moeder is nog heel jong, heeft drie kinderen van drie verschillende vaders, houdt van bingo en wijn, laat de verzorging van de jongsten graag aan Nate over.  

Meneer Joshua

Na de grote vakantie dreigt het helemaal mis te gaan. Nate’s kleine broertje Dylan wordt ziek, blijkt een zeldzame hartziekte te hebben en wordt maandenlang in het ziekenhuis opgenomen. Nate is vreselijk bezorgd, gelukkig is er tante San die bij hen komt. Op school gaat het niet geweldig maar meneer Joshua weet Nate altijd te kalmeren, leert hem hoe hij met ‘Het Beest’ om kan gaan. 

Stof om verder te praten

Matt Goodfellow weet de problematiek rond Nate en zijn gezin schitterend te verwoorden. Het taalgebruik is zeer poëtisch, soms lijkt het wel een rap. Nate weet zich namelijk in dichtvorm heel goed uit te drukken. Wat hij niet vertellen kan over ‘Het Beest’ of over zijn zorgen rond Dylan, komt dankzij zijn poëtische pen toch naar buiten. In meneer Joshua heeft hij een geweldige meester die hem begrijpt en stimuleert door te gaan met het opschrijven van zijn gevoelens. Zelf heb ik het boek voorgelezen aan een kleinzoon die ook een heel kort lontje heeft. We hebben er samen van genoten, het gaf veel herkenning en veel stof om verder te praten. De vele zwart-wit illustraties zijn een essentieel onderdeel van het verhaal. Al met al is het een prachtig cadeau voor wie van school afgaat en het hoort zeker in elke schoolbibliotheek thuis.

‘De allemansvriend’ van Arjan Visser

Een journalist, schrijver van de serie ‘De Tien Geboden’ in het dagblad Trouw, krijgt een opmerkelijk voorstel. Onlangs heeft hij William Kaptein, CEO van Ariekap, geïnterviewd voor de serie. Dat was een bijzondere aflevering, kort ervoor had de broer van William, Jack, schipbreuk geleden bij Lanzarote. Zijn zeiljacht was na een storm leeg aangetroffen. De conclusie was dat Jack over boord geslagen moest zijn, het niet had overleefd. 

Opzet of domme pech

De twee broers verschillen wat betreft karakter als dag en nacht. William is godvruchtig, op het kwezelige af. Jack daarentegen was een bon vivant die alles uit het leven haalde, in vastgoed deed, geld als water verdiende. Dat zijn contacten niet altijd zuiver op de graat waren was algemeen bekend. Maar William doet er nog een schepje bovenop, het blijkt dat Jack handeldreef met een dictatoriaal geregeerd land dat officieel geboycot moest worden. William zorgt ervoor dat alles in de doofpot verdwijnt. Het verhaal van hun jeugd is ook bijzonder, opgegroeid in Marokko waar hun vader op schimmige wijze verdrinkt in een afgelegen vallei. Het hele gezin was aanwezig, had iemand schuld aan die verdrinking? Was het opzet? Of domme pech?  De journalist wordt steeds nieuwsgieriger. 

Gewetensnood

Ondertussen krijgt de journalist een bijzonder aanbod. Een aflevering in ‘De Tien Geboden’ schrijven over een nog onbekend persoon. Voorwaarde is dat het een verhaal moet worden zoals de geïnterviewde het voor ogen heeft. En, niet geheel onbelangrijk, het levert de journalist 75.000 Euro op. De journalist hapt toe, er volgt een heel traject voordat hij weet wie de opdrachtgever is. Zo nu en dan is er een klein beetje gewetensnood, maar het geld verzoet veel. Het levert hem vrijheid, een nieuw leven en wie weet wat nog meer op! 

Feit en fictie

Arjan Visser laat feit en fictie volop door elkaar heen lopen in dit nieuwsgierig makende boek. Het wemelt van de namen van bekende Nederlanders, die hij al eens voor de rubriek geportretteerd of anderszins ontmoet heeft. Ook de vraag of hij een goede journalist is en een minder succesrijke auteur, of net andersom, houdt de hoofdpersoon (mogelijk dus Arjan Visser zelf) dagelijks bezig. Een bijzonder boek, de lezer moet zelf maar uitdokteren wat feit en wat fictie is, dat maakt het extra interessant.

'De eilanden van goed en kwaad’ van Adwin de Kluyver

Vanaf klein had Adwin de Kluyver een fascinatie met eilanden. Dat begon in de zomer van 1976, die hete lange zomer, die bij de meeste wat oudere Nederlanders nog in het geheugen gegrift staat. Met zijn ouders zou Adwin de vakantie doorbrengen aan een Brabants ven. In het voorjaar was daar nog een eilandje te midden van het water. In de zomer lag het ven droog, weg eiland. Ondanks dat bleef het verlangen naar eilanden en in zijn verdere leven heeft hij er veel bezocht. 

Floreana

Het eerste verhaal in dit eilandboek speelt op de Galapagoseilanden. Een Duits stel wil daar in 1929 hun eigen paradijs beginnen. Velen zijn hen al voorgegaan in de ontwikkeling van Floreana. Een groep mannen, ze wilden geen vrouwen mee, die zouden de rust en vrede maar verstoren, gaf het na enkele jaren op, een troep ex-soldaten uit Ecuador doet een poging en er is een kolonisatie vanuit Noorwegen. Alles loopt op een teleurstelling uit. Van het Duitse stel is veel bekend, er werd in de kranten in Europa druk over geschreven, er zijn foto’s en ander materiaal. 

Wetenschappelijk uitje

Twaalf grote verhalen, twaalf eilanden waarvan de laatste ook de aandacht trekt door het Nederlandse aspect. De Kluyver vaart samen met 50 wetenschappers en 50 wetenschapssupporters (geïnteresseerde leken) naar het eiland waar Willem Barentsz ooit overwinterde. In 1878 voer Barentsz in opdracht van het Comité voor de IJszeevaart naar Spitsbergen. Onder zijn medereizigers waren wetenschappers, een fotograaf en avonturiers. De expeditie waar De Kluyver onderdeel van is, lijkt meer een luxe cruise met zo nu en dan een wetenschappelijk uitje. 

Rottumerplaat

Met zijn licht ironische stijl weet De Kluyver de belangstelling van de lezer te wekken. Voor de salonontdekkingsreiziger biedt hij enorm veel informatie, voor iedereen die op een eiland geboren is, dan wel er heeft gewoond, is er veel herkenning. Genieten van die andere eilanden, van de bijzondere verhalen. Tussen de grote verhalen door is er veel korte en interessante informatie over andere kleine eilandjes. Zoals bijvoorbeeld Rottumerplaat en het spraakmakende verblijf van Bomans en Wolkers in 1971. Het rijk geïllustreerde boek bevat een algemene literatuurlijst, een illustratieverantwoording en een register.

‘De kat die een bibliotheek ging redden’ van Sosuke Natsukawa

Nanami is dertien en dol op lezen. Ze is dagelijks in de bibliotheek te vinden. Vanwege haar astma is ze vaak uitgesloten van sport, kinderfeestjes, leuke uitstapjes met school. In boeken vindt ze haar eigen wereld. Haar vader nam haar toen ze nog klein was bijna dagelijks mee naar de bieb. Het was haar moeder die hen twee aanmoedigde in het lezen. Maar haar moeder leeft niet meer, Nanami is nog maar alleen met haar vader. 

Lege plekken

Het valt Nanami op dat er in de bibliotheek steeds meer boeken heel lang weg zijn, alsof ze van de aardbodem verdwenen zijn. De oude bibliothecaris maakt zich daar geen zorgen over, ze zijn uitgeleend, komen heus wel een keer terug. Nanami vertrouwt het niet. Als ze op een dag in een gangpad een blauwwit licht ziet en een man in het grijs die één van haar favoriete boeken meeneemt, wil ze hem achterna. Maar dan verschijnt er een kat, een kat die praat. Een kat die haar vraagt of het wel verstandig is de man te volgen. Want ze heeft geen notie waar ze terecht zal komen. De kat wel, die is daar al eerder geweest. Hij kent het gevaar en wil Nanami daarvoor behoeden. Maar Nanami is eigenwijs en gaat toch. 

Hart

Dit alles klinkt als een kinderboek, maar dat is deze roman geenszins. Nanami komt in een griezelige wereld terecht waar de woekeraar het voor het zeggen heeft. Die wil de wereld het liefst veranderen in een koude, ambitieuze plek waar alleen succes en geld de dienst uitmaken. Waar de empathie verdwenen is, waar de mensen de inhoud van de boeken vergeten zijn, alleen met het hoofd denken en niet meer met hun hart. Het wordt een heftige strijd, waarbij Nanami ook in de boekwinkel van Rintaro Natsuki terecht komt, de hoofdpersoon uit het boek ‘Het verhaal van de kat die de boeken wilde redden’. De voorganger van deze roman. 

Wereldleiders

Filosofisch, literair, absurd, sprookjesachtig, avontuurlijk, met veel verwijzingen naar boeken uit de wereldliteratuur. Fascinerend om te lezen en (mogelijk onbedoeld) heel actueel, het is alsof je bepaalde niet nader te noemen wereldleiders hoort praten. Een boek om nog eens lang over na te denken. Achter in het boek is een literatuurlijst met alle genoemde boeken uit het verhaal.

‘De chocoladewinkel van verloren liefdes’ van Kim Ye-Eun

In een steeg in Seoel is een chocoladewinkel die er van buiten uitziet als een traditioneel Koreaans huis maar aan de binnenkant op een Engelse theesalon lijkt. Met veel antieke voorwerpen die doen denken aan Hong Kong, een bijeengegaard ‘rommeltje’ maar toch harmonieus. Juho zwaait er de scepter. Het is haar stijl, verrassend voor de bezoekers, toch voelt men zich er snel thuis. Helemaal bijzonder is het spreekkamertje. Daar ontvangt Juho de mensen met een stille liefde, een gebroken hart, of juist heel verliefd. Ze kunnen haar hun verhaal vertellen, Juho zoekt bijpassende chocolade die hun hart daarna zal verwarmen. 

Verhard

Zo is er Seohyun die verliefd is op een oudere student. Ze kent hem al vanaf de middelbare school. Hij was echter met een ander meisje, ze wilde niet stoken. Uitgebreid vertelt ze Juho over haar grote liefde. Hoe moet ze het aanpakken, hoe trekt ze zijn aandacht? “Jouw hart is tot een smeuïg hoopje gesmolten, maar op een bepaalde manier zijn jouw gevoelens in een sleur terechtgekomen, waarna ze zijn verhard”, zo benadert Juho het probleem. Laat hem zien dat je om hem geeft! 

Droom

Op een koude, gure regenachtige dag komt een man binnenlopen. Op zoek naar een plek om te schuilen heeft hij ‘Stille Liefde en Chocola’ gevonden. Het is een lang verhaal wat hij heeft. Op het werk was er een meisje verliefd op hem. Hij vond haar wel aardig maar daar hield het wel op. Als hij van baan verandert, vertelt ze hem over haar verliefdheid. Stomverbaasd hoort hij haar aan. Nu hij weggaat, kan ze hem vergeten. Na een mooie droom met haar in de hoofdrol, wordt hij toch nog verliefd op haar. Maar nu wil ze niets meer van hem weten, hoe moet hij met dit verlies omgaan? 

Heerlijkheden

Kim Ye-Eun weet met haar verhalen een gevoelige snaar te raken. De heerlijke chocolade die achter in het boek nog eens apart benoemd wordt, maakt dat je onmiddellijk zin krijgt in al dat lekkers. Een boek om een paar verloren uurtjes mee vol te maken, te genieten van de adviezen, de bijzonder menselijke karakters en de heerlijkheden, die je helaas wel zelf zult moeten aanschaffen. Healing fiction in de trant van het eerder besproken ‘Het Restaurant van de Herinneringen’.

‘De redding’ van Judith Koelemeijer

Het is januari 2010, een koude wintermaand, als Leah en Mirjam in Haarlem naar een lezing over filosofische wijsbegeerte gaan. Ze kennen elkaar niet en dat zou ook zo gebleven zijn als er niet dat ingrijpende ongeluk was gebeurd. Het is de zeventigjarige Leah die nog even een parkeerkaartje achter de voorruit van haar auto wil doen. Het is zo koud dat ze op de bestuurdersstoel gaat zitten. Er is wat gehannes met haar jas, ze zoekt de sleutels van de auto, kan ze niet vinden en hoe het gebeurt weet ze niet maar de auto begint te schuiven, zo de Leidsche Vaart in. Ze was al zo beducht om aan de rand van het water te parkeren, maar sprak zichzelf toe dat ze niet zo kinderachtig moest doen. Nu dobbert ze naar het midden van de vaart, wat kan ze doen, hoe komt ze hier uit? 

Oranjekade

Student Mirjam heeft lang getwijfeld of ze naar de lezing zal gaan. Eigenlijk wilde ze wel maar het was ook alsof ze nog een bevestiging van iemand wilde. Van haar hoogleraar bijvoorbeeld. Nu komt ze op een holletje aanlopen, heeft zich moeten haasten om op tijd te zijn. Als ze op de Oranjekade aankomt ziet ze een auto in de donkere vaart drijven. Er zit iemand in, een man, hoe kan ze helpen? Ze klimt in een boot maar vanaf daar kan ze niets uithalen. Terug de kade op waar inmiddels veel mensen staan. Ze kijken, ze filmen, ze praten, zijn ongerust maar doen niets. Dat kan niet denkt Mirjam, iemand moet iets doen. De auto ligt al bijna helemaal onder water als Mirjam een hand ziet bewegen. En ze neemt een besluit dat haar leven voor altijd zal veranderen. 

Novelle

Judith Koelemeijer hoorde via het tijdschrift Libelle over deze gebeurtenis. Zij vroegen haar contact met beide vrouwen op te nemen, een interview af te nemen en daarna een vervolgverhaal te schrijven. Koelemeijer was echter druk met haar biografie over Etty Hillesum en gaf de opdracht terug. Toch liet het verhaal haar niet los. Na de voltooiing van de biografie zocht ze contact met Leah en Mirjam. Ze waren bereid hun verhaal nogmaals te vertellen met als resultaat deze zeer leesbare novelle, waarin niet alleen de gebeurtenis maar ook hun levens belicht worden.  

‘De wonderverteller’ van Lida Dijkstra

De dertienjarige Maria della Pietra werkt in 1298 in de gevangenis in Genua. Als vondeling kwam ze bij de nonnen terecht, ze vroeg te veel, was te luidruchtig voor het klooster, daarom is ze hiernaartoe gestuurd. In de gevangenis zit Marco Polo, na een nederlaag in de strijd tussen Genua en Venetië is hij hier opgeborgen. Hij zit er voor die tijd luxueus, grote zaal, veel bezoek en hij is altijd vriendelijk. Behalve het moment dat de cipiers zijn reisjas weghalen. Furieus is hij, het helpt niets. Maria brengt hem zijn eten, blijft lang bij zijn cel rondhangen, geniet van de verhalen die ze stiekem aanhoort. Dat is beter dan de vloeren schrobben. 

Muisje

Het duurt niet lang voor Marco Polo haar opmerkt. Want ook bij hem kan ze haar mond niet houden, er liggen altijd vragen op het puntje van haar tong. Topina noemt hij haar, muisje. Ze proeft die naam, het past bij haar, onzichtbaar als een muisje gaat ze door de gangen van de gevangenis. Dankzij haar komt Marco Polo in contact met Rustichello da Pisa, een medegevangene die de hele dag schrijft. Een cel vol met perkamenten vellen heeft, een pot met ganzenveren en zijn eigen inkt maakt. Alleen met die materialen is hij rustig, kan hij zijn verhalen opschrijven. Het lukt Topina de sleutels van beider cellen na te laten maken en ’s avonds als het rustig is, brengt ze Rustichello naar Messer Marco toe. Zelf zit ze dan in een hoekje met open mond te luisteren naar de reizen die Marco Polo heeft gemaakt. Over water en door woestijnen helemaal naar Cambalu en Shangdu in wat nu China is. Op zoek naar de heerser van het grootste rijk in het verre oosten, de kleinzoon van Djenghis Khan. 

Fantastisch taalgebruik

Lida Dijkstra heeft een prachtige manier gevonden de avonturen van Marco Polo weer te geven. Spannend, met uitleg in aparte kolommen. Haar taalgebruik is fantastisch. Wie een woord als beviezevoetstapt kan verzinnen, wie een oorlog kan omschrijven zoals zij dat doet, heeft mijn hart gestolen. De mooie illustraties van Djenné Fila, de verklarende woordenlijst en de kaart van de reis maken dit een (jeugd)roman voor iedereen die van geschiedenis, van avonturen en van spannende verhalen houdt.  En ook heel geschikt voor de literatuurlijst op een middelbare school.

‘Een oude schuld’ van Alexander Oetker en Thi Linh Nguyen

Het lijkt een warme dag te worden in Berlijn. Hoewel het nog vroeg is zijn er bij de kinderopvang al veel kinderen die gezellig buiten spelen. Eén leidster heeft een oudergesprek, de ander gaat een poepluier verschonen. Als ze weer buiten komt, telt ze één kind te weinig. De kleine Emily, twee jaar oud, is verdwenen. Navraag bij de andere kinderen leert dat Emily door haar papa opgehaald is. Maar er staat voor haar helemaal geen vader op papier, die is buiten beeld. De politie wordt ingeseind, die probeert zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven, te achterhalen wat er met het kind gebeurd is. 

Voorzichtigheid

Commissaris Alexander Schmidt wordt op de zaak gezet. Ze proberen de moeder van Emily te bereiken, maar die pakt haar telefoon niet op. Via haar werk dan maar. Een hele puzzeltocht begint, maar ze blijft onbereikbaar. Ten langen leste betreden ze haar woning en zien tot hun schrik dat de vader een notoire crimineel is. Haast en voorzichtigheid is dus geboden. 

Bankoverval

In Rheinsberg, iets ten noorden van Berlijn vindt een bankoverval plaats. Wat een snelle greep in de kas zou moeten zijn, loopt uit op een gijzelingsdrama. Onder de gegijzelden een oude vrouw, een zwangere vrouw, de burgemeester en twee bankemployees. Er wordt geschoten, al snel blijkt de overvaller een vrouw te zijn. Een vrouw in paniek, wiens gemoed alle kanten opschiet. Linh-Thi Schmidt is hier de politieagent ter plaatse. Ze heeft de leiding strak in handen, ze wil absoluut voorkomen dat de DSI, het interventieteam uit Berlijn, de bank zal bestormen. Ze neemt daarom een verrassend besluit waardoor de hele zaak een totaal andere wending krijgt. 

Verweven

Alexander en Linh-Thi Schmidt zijn een koppel, beiden werken bij de politie, hij in Berlijn, zij als korpsbeheerder in een kleine stad. Samen hebben ze een lange geschiedenis, Alexander zag als jonge agent Linh-Thi in de Vietnamese snackkraam van haar ouders. Op een gegeven moment raakten hun levens verweven maar verloren ze elkaar ook weer uit het oog.  

Het nieuwe schrijversduo Oetker en Nguyen weten deze interessante personages werkelijk tot leven te wekken. Bovendien komt de lezer veel over de Vietnamese bevolkingsgroep in Berlijn te weten. Oetker is een in Duitsland gelauwerde auteur met tientallen titels op zijn naam, voor Nguyen is dit haar debuut.

‘Een onbekend kind’ van Aliëtte de Vries

April 1945 is de maand dat de dorpen en steden in Salland bevrijd worden van de Duitse bezetting en onderdrukking. Raalte vanaf  9 april, Ommen op 11 april, Heino op 12 april, Wijhe en Olst op 13 april.  Groot was de vreugde, maar soms werd die overschaduwd door laatste zwarte bladzijden. Zo werden in Heino een dag voor de bevrijding 66 mannen gegijzeld en naar Zwolle afgevoerd en was er in Wijhe op 7 mei het drama van de munitieramp. De oorlog was voorbij, het duurde echter lange tijd voordat alle feiten van de oorlog bekend waren. Zo ook het lot van ‘Unbekannte Kinder’. 

Onbekende mensen

Hetty Frankenhuis wordt op 9 april 1941 in Enschede geboren. Ze is de dochter van Sal en Rozet Frankenhuis. In 1942 moet de familie onderduiken, Hetty wordt aan onbekende mensen meegegeven en komt in Friesland terecht. Sal en Rozet worden opgepakt en op transport naar Westerbork gezet. In Zwolle wordt de hoogzwangere Rozet uit de trein gehaald, Sal gaat na verblijf in Westerbork op transport naar Auschwitz. Rozet duikt onder en zal de oorlog overleven. 

Laatste transport

Hetty is dan al een tijd in Friesland bij de familie de Vries.  Ze is te jong om te verbergen. Het hele dorp Bozum weet ervan, niemand denkt erover om hen aan te geven. November 1943 gaat het helaas toch mis, een ander Joods stel dat bij de familie de Vries in onderduik zit, wordt verraden en ook Hetty gaat mee naar Westerbork. Omdat onderduikgever Jan gezegd heeft dat Hetty het kind van een Duitser is, wordt er aan haar identiteit getwijfeld en blijft ze lang in het weeshuis in Kamp Westerbork. Maar op 13 september 1944 gaat ze met het laatste transport richting Bergen-Belsen. 

Familie De Vries

De familie De Vries blijft met Hetty bezig. Hoe is het met haar afgelopen? Is ze er nog? En waar dan? Aliëtte, lerares geschiedenis, zoekt het uit. Ze verdiept zich in het lot van de ‘onbekende kinderen’ en dat van Hetty en haar familie. Komt bij de Joodse gemeenschap in Enschede terecht, hoort van het levensreddende werk van Dominee Overduin. Haar stijl is onopgesmukt en zakelijk. Juist daardoor maakt het boek grote indruk. De vele foto’s hebben daar een flink aandeel in, de bronnenlijst is indrukwekkend. En ja, Hetty wordt gevonden, ze heeft het allemaal overleefd.

'Zarafa’ van Barbara Rottiers

De giraf Zarafa is een geschenk van de Pasja van Egypte aan de koning van Frankrijk, Karel X. De Fransen hebben in het begin van de negentiende eeuw een fascinatie voor Egypte. Napoleon is één van de aanjagers voor deze adoratie.  Er zijn veel opgravingen van oude tempels en graftombes, de sfinx van Gizeh wordt gevonden en de hiërogliefen worden eindelijk ontcijferd. Door zijn oorlogszuchtige beleid was de Pasja in ongenade gevallen bij de koning. Om dat te veranderen bedacht hij een kostbaar en zeer bijzonder cadeau: een giraf. 

Regenjas en schoenen

Eerst moest het beest nog gevangen worden, in Soedan. Het was nog een kalf, werd bij de moeder weggehaald die daarna doodgestoken werd. Langs de Nijl ging het richting Alexandrië, daarna op de boot naar Marseille en vervolgens weken in quarantaine vanwege de pest.  Aansterken en acclimatiseren in de stad zelf, waarna een voettocht naar Parijs volgt. De Fransen zijn stapelgek op het dier. Overal lopen dorpsbewoners en stedelingen te hoop om dit extravagante dier te bewonderen, ze wordt als een rockster onthaald.  Zarafa wordt goed verzorgd, ze krijgt zelfs een regenjas en schoenen om haar tegen het weer in Frankrijk te beschermen. Uit Egypte zijn Hassan en Atir meegekomen, hun inzet komt goed van pas. Vooral Atir kan prima met haar overweg en weet wat een giraf graag eet en hoe gevoelig ze is. Na aankomst in Parijs leeft Zarafa nog achttien jaar, uitzonderlijk lang voor een giraf in gevangenschap. 

Charme

Barbara Rottiers heeft een prachtig concept gevonden om dit verhaal te vertellen. Zo is zijzelf aan het woord maar neemt Zarafa de hoofdmoot voor haar rekening. Daarnaast is er Pieter, dierverzorger van de giraffes in een dierentuin in West-Vlaanderen die alles over de dieren weet. Wordt er geciteerd uit het dagboek dat Hassan bijhield, zijn er brieven, interviews en grappige opmerkingen. Maar bovenal zijn er haar illustraties, lief, zacht, komisch, zij onderstrepen het verhaal niet alleen maar zijn bijna een verhaal op zich. Rottiers is een Vlaamse, haar taalgebruik is navenant. Een enkele lezer kan zich daar mogelijk aan storen, voor velen zal het dit boek echter extra charme geven. 

Zarafa was al eens eerder hoofdpersoon in het boek ‘Kom Atir, kom” van Agnita de Ranitz. Klik hier voor die aflevering van Boek van de Week in 2020.

‘Voor al uw moordzaken’ van Richard Osman

Amy Wheeler is persoonsbeveiliger. Op dit moment is ze samen met de wereldberoemde en hemeltjesschatrijke thrillerschrijfster Rosie D’Antonio op een bloedheet eiland in South Carolina. Rosie wordt bedreigd door een Russische beroepskiller, waarom is niet duidelijk. Als extra beveiliging is ook Kevin aanwezig, een oud-seal soldaat uit het Amerikaanse leger.  Toch dreigt het al snel fout te gaan. Kevin keert zich tegen hen, probeert Amy te grazen te nemen. Amy staat echter haar mannetje en samen met Rosie verdwijnt ze van de radar. 

Schoonvader

Hoewel van de radar krijgt Amy nog wel mee dat een influencer niet ver van het eiland aan zijn einde is gekomen. Er wordt een miljoen dollar in contanten bij hem aangetroffen.  Dit is al de zoveelste persoon die bij haar in de buurt vermoord wordt, is het mogelijk dat iemand haar die moorden in de schoenen wil schuiven? Des te meer reden onder de radar te blijven. Toch heeft Amy het gevoel dat dit alles net iets meer is dan ze alleen aankan. Daarom doet ze een beroep op haar schoonvader Steve, ooit rechercheur bij de Britse politie.  Die heeft zich na de dood van zijn vrouw Debbie teruggetrokken op het platteland van Engeland. Hij hangt aan zijn rustige leven met eens per week een pub quiz, zijn ontmoetingen met zijn dorpsgenoten, zijn aanhankelijke kat en het bankje bij de vijver waar hij ’s nachts met zijn Debbie praat. 

Kwade genius

Steve haat vliegen en laat zich dan ook slecht overtuigen dat hij met het privévliegtuig van Rosie naar Saint Lucia moet vliegen. Want daar zijn Rosie en Amy naartoe gevlucht. Al puzzelend en deducerend komen de drie tot de conclusie wie de kwade genius in dit spel is: François Loubet. Hoe kunnen ze deze man te pakken krijgen? Wie is zijn compagnon Joe Blow? Welke duistere bedoelingen heeft de man die hen van vliegveld naar vliegveld achtervolgt?  Vragen, vragen, vragen! 

Richard Osman is hier in Nederland vooral bekend van ‘De Moordclub op Donderdag’, een viertal senioren dat samen de meest bijzondere moorden oplost. Net als die serie, staat ook deze nieuwe thriller bol van de humor en worden de misdaden verrassend en ingenieus opgelost. Heel erg Brits, en wat mij betreft is dit eerste deel van de nieuwe serie een must voor alle cosy-crime liefhebbers.

‘Geen dag zonder de IJssel’ van Wim Eikelboom

19 maart : “Noodpontje. Als de IJssel flink buiten de oevers gaat, komt het buurtschap Fortmond op een eiland te liggen. Gemeente Olst-Wijhe zet dan een noodpontje in om de bewoners van en naar huis te brengen. Ook scholieren maken gebruik van deze tijdelijke hoogwaterservice” Dat is de tekst die bij woensdag 19 maart hoort. Olsternaren en Wijhenaren leven dagelijks met de IJssel, zij weten hoe het werkt, hoogwater, de pont die eruit ligt, de koeien die uit de uiterwaarden gehaald worden, de camping die evacueert.

 Lugubere vondsten

De ingewanden van de IJssel liggen bij Wijhe. Hier vond een sportvisser een menselijk been, kwam er een auto met lijk boven water en dreef het stoffelijk overschot van een man door de vaargeul. Dat komt doordat de vaargeul van de rivier hier op zijn smalst is. Door de hogere stroomsnelheid en de bewegingen van de scheepvaart, wordt ook het diepste water in gang gezet. Vandaar de lugubere vondsten.  Op 24 juni is het allemaal te lezen. 

Ereprijs

In december 1929 is de rivier bevroren en maakt postbode Vinke uit Wijhe de oversteek over het ijs om de post in Marle te bezorgen. Rondom Olst en Welsum zijn de restanten van de IJssellinie te vinden. Opgeworpen om de Russen te stoppen, mochten ze naar West-Europa komen. In juli zijn bij Fortmond de graanakkers met bloeiende inheemse akkerkruiden te bewonderen. Biologisch geteeld zonder kunstmest en pesticiden. In mei wordt verhaald over een geslaagde reddingspoging van de liggende ereprijs.  Was alleen nog bij Olst in de natuur aanwezig maar bloeit nu ook langs de Vecht. 

De IJssel stroomt altijd door mij heen

Bij elke dag van het jaar wordt iets over de IJssel, zijn bewoners, de geschiedenis, het bedrijfsleven, de landbouw, de natuur, de cultuur of ook de literatuur verteld. Alles gaat vergezeld van prachtige foto’s, tekeningen en afbeeldingen van schilderijen. De informatie beperkt zich niet alleen tot Olst en Wijhe, het hele stroomgebied komt aan bod. Het is een prachtige aanvulling en verdieping op de tv serie met Huub Stapel die in 2023 uitgezonden werd. Auteur Kader Abdolah verwoordt het prachtig: “De IJssel stroomt altijd door mij heen”. Zo zal het veel bewoners langs de IJssel vergaan, de rivier is er altijd, zelfs als je, zoals ikzelf, al lang niet meer in de buurt woont.

‘Het laatste lijstje van Mabel Beaumont’ van Laura Pearson

Mabel is al tweeënzestig jaar getrouwd met Arthur. Nooit is ze tot over haar oren verliefd op hem geweest, die verliefdheid gold een ander. Maar ze is tevreden met Arthur. Hij is dol op haar, doet alles voor haar, legt haar in de watten. Kinderen kregen ze niet, dat was verdrietig, vooral voor hem. Maar ze zijn content met elkaar, ze hebben samen een mooie leeftijd bereikt. Dat dat niet eeuwig door kon gaan, besefte Mabel heel goed. Maar dat hij als eerste zou overlijden, dat heeft ze nooit bedacht. 

Vesting

Toch gebeurt dat. Mabel is er behoorlijk door van de kook. Zozeer dat ze niet weet wat te doen. De dokter is gebeld, de uitvaartondernemer heeft het stoffelijk overschot opgehaald, maar verder komt ze niet. Ze blijft een week in huis, doet niets, behalve Olly de hond in de tuin uitlaten. Langzaam komt ze tot het besef dat ze de begrafenis niet langer tegen kan houden, met haar laatste energie regelt ze dat en als het achter de rug is, trekt ze zich terug in haar vesting. 

Vind D

Groot is haar verbazing als kort daarna Julie zich meldt. Julie werkt voor de thuiszorg. Arthur heeft voor zijn dood deze hulp geregeld en betaald. Drie maanden lang zal Julie elke werkdag langskomen om Mabel te verzorgen. Ondertussen gaat Mabel door de spullen van haar man. Hij maakte graag lijstjes, op de laatste staat: Vind D. Dat kan alleen maar op haar jeugdvriendin Dot slaan, denkt Mabel. Hoe kan ze die terugvinden, ze zijn met onenigheid uit elkaar gegaan? 

Van de radar verdwenen

Gelukkig is Julie vindingrijk en in de loop van de tijd ontmoet Mabel nog wat andere vrouwen. Kirsty, die de hond graag uitlaat, Patty, bij wie Julie en Mabel op dansles gaan en niet te vergeten Erin. Een tiener nog, worstelend met haar identiteit. Vooral zij is bepalend voor de verandering die Mabel ondergaat, van een teruggetrokken vrouw tot iemand die kan genieten van andermans gezelschap. Samen zoeken ze naar Dot, maar hoe vind je een persoon die je meer dan zestig jaar niet hebt gezien, die van de radar is verdwenen? 

Laura Pearson schrijft feel-good boeken, ‘Het laatste lijstje van Mabel’ is de eerste in het Nederlands vertaalde titel en smaakt zeker naar meer.

‘Waar onze taal weg komt’ van Harrie Scholtmeijer’

Een korte geschiedenis van het dialect in Overijssel, zo luidt de ondertitel van dit interessante boek over de taal die hier in de regio gesproken wordt. Het eerste hoofdstuk: ‘Eenheid in verscheidenheid’ laat zien dat er niet één spreektaal in Overijssel is. Elke plaats, elke wijk geeft een eigen draai aan woorden en uitspraak. In het volgende dorp, daar praten ze raar, is een gevleugelde uitspraak. En dat klopt, het dialect kent vele varianten. Zo werden in Zwolle alleen al vier verschillende dialecten gesproken, het Binnenstads, het Diezerpoorts, het Assendorps en het Kamperpoorts. Bovendien wordt de r in Zwolle achter in de keel uitgesproken, in geen enkele plaats is dat zo duidelijk als hier. 

Drie spraakgebieden

Overijssel wordt in drie grote spraakgebieden opgedeeld, De Noordwesthoek, Salland en Twente. Daarbinnen zijn er een paar plaatsen die weer een heel eigen taaltje hebben. Zoals het Vriezenveens, dat lijkt nog het meest op het dialect dat eeuwen geleden gesproken werd.  Alles valt echter onder het grote taalgebied van het Nedersaksisch, een inmiddels erkende taal die ook ver over de grens in Duitsland gesproken wordt. Het Nedersaksisch is weer een onderdeel van het Proto-Indo-Europees. De oorspronkelijke bewoners van West-Europa hadden een origine in West-Azië. Daar werd het Sanskriet gesproken. In een kleine tabel wordt het verband tussen het Sanskriet (Indo) en het Engels, Duits en Nederlands getoond. 

Frans

Hoe het kwam dat het Hollands de hoofdtaal werd in Nederland, aan wie we het te danken hebben dat ook het dialect in het oosten vernederlandst, waar de invloed van het Frans vandaan kwam en de revival van het dialect in de muziek en songteksten, alles wordt kort, bondig en uiterst zorgvuldig besproken. Een verhelderend boek, zelfs voor diegenen die al veel over de lokale taal weten. 

Dialectdictee in Ommen

Wie zijn kennis en vaardigheid in het dialect wil testen kan op maandag 17 maart meedoen aan het Dialectdictee dat in de Bibliotheek Ommen zal plaats vinden. Er hoeft niet zelf geschreven te worden, er worden meerkeuzevragen gesteld over de betekenis van dialectwoorden. Wie dat het beste onder de knie heeft, mag zich een jaar lang de Dialectkenner van Ommen noemen. De avond begint om 20.00 uur, de deelname is gratis maar men moet zich wel aanmelden. Dat kan via de website of bel naar  085-7606180.

‘Ja, ik wil’ samengesteld door Anne-Marie Segeren en Eveline Holsappel

De tentoonstelling in het Fries Museum in Leeuwarden is net afgelopen, gelukkig hebben we het boek nog! De prachtige tentoonstellingscatalogus, samengesteld door Anne-Marie Segeren en Eveline Holsappel en geschreven door gerenommeerde namen uit de modewereld. Het boek is ingedeeld in drie grote tijdseenheden met elk een verschillend thema. Van eind 18^e eeuw tot eind 19^e eeuw is dat ‘trouwen in het wit, het begin van een traditie’, eind 19^e eeuw tot eerste helft 20^e eeuw gaat over ‘sprookjes en werkelijkheid’.  In de tweede helft 20^e eeuw tot heden verschijnt de ‘prinses voor een dag’. 

Ingeweven bloemslingers

De trouwjurk is niet zomaar een kledingstuk, betoogt modejournalist Cecile Narinx, het is de ‘overgang van meisje naar vrouw en van eenling naar stel’.  Er werd veel aandacht aan besteed, in vroegere tijden werd de trouwjurk vaak vermaakt. Werd van het kant een wieg bekleed, of werd er een doopjurk van gemaakt. Heel vroeger trouwde men in het zwart. De adel en deftigheid ging over naar crème of wit, koningin Victoria was in 1840 een groot voorbeeld in haar witte trouwjurk. In Friesland werd ook in klederdracht getrouwd, zo is de trouwjurk van Isabella Stinstra uit 1782 bewaard gebleven. ‘Ze gaat gekleed in een ensemble van modieuze gestreepte zijde in zachte tinten met wit ingeweven bloemslingers en hier en daar een boeketje rood, geel, blauw en frisgroen’. Dit was weliswaar geen klederdracht maar wel buitengewoon fraai. 

Prinses

In de beginjaren van de 20^e eeuw komt de nadruk op een slank figuur te liggen. Weelderige stoffen worden in de crisisjaren en tijdens en na de oorlog vervangen door materiaal dat voor handen is. Zo is menige naoorlogse bruid in een japon van parachutezijde getrouwd. De jaren zeventig en tachtig kenmerken zich, onder invloed van de hippies, door de alternatieve bruidsjurken die niet meer wit zijn, maar pastel van kleur. Vanaf het begin van deze eeuw is de bruid echt ‘een prinses voor een dag’, prachtige foto’s onderstrepen deze stelling. Beroemde Nederlandse ontwerpers ontbreken ook niet in het boek, zo zien we Nickey de Jager in een jurk van Victor&Rolf en trouwde Anouk voor duizenden mensen in een jurk van Edwin Oudshoorn. 

Kortom, de bruid en haar kleding komen fantastisch uit de verf in dit kloeke boek met prachtige foto’s en een gedegen uitleg over geschiedenis van de bruidsjurk.