De komende weken zal er weer volop aandacht zijn voor de herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Wie denkt dat alles al geschreven is over deze periode kent nog niet het boek ‘Het meisje dat verdween’ geschreven door Els Florijn. Het verhaal is gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van de familie Frank uit Lienden in de Betuwe.
Ditte Stein wordt geboren op de dag dat Nederland capituleert. Als in 1943 haar familie bericht krijgt dat ze zich in Vught moeten melden, besluiten de ouders hun driejarige peuter achter te laten onder de hoede van het dienstmeisje. Zij hebben goede hoop dat Ditte niet op zal vallen en als familielid van het dienstmeisje door kan gaan. Zelf duiken ze samen met hun pleegdochter onder.
Echter, na een paar dagen hoort de burgemeester van Lienden het verhaal en laat Ditte weghalen bij het dienstmeisje. Het jonge kind gaat via Den Haag en Westerbork linea recta naar Auschwitz waar ze op de dag van aankomst wordt vergast.
Lotte, de pleegdochter van het gezin overleeft de oorlog. Jaren later gaat ze terug naar het dorp om het verleden te verwerken. Alles komt terug, de nare onderduikperiode, de onzekerheid na de oorlog, het niet weten hoe het met Ditte is afgelopen.
Els Florijn maakt in deze indringend geschreven roman op bijzonder pijnlijke wijze duidelijk hoe gebeurtenissen uit WOII mensen hun hele leven kunnen blijven achtervolgen. Els Florijn [1982] won in 2002 een verhalenwedstrijd van het Reformatorisch Dagblad waarna ze het jaar daarop debuteerde met de roman ‘Laatste nacht’, in 2005 gevolgd door ‘Schaduw van de wolf’. Met ‘Het meisje dat verdween’ heeft ze een monument geschreven voor Ditte Frank, het meisje waar niets van bewaard gebleven is, zelfs geen foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten